ULADZ HRAMOVICH
- Uladz Hramovich (he), 34; artist.
- Belarus -> Ukraine -> Poland -> Germany
- 3 March 2021
- I was detained on the street because of a photo. I served 15 days. After a month of being free, the police came to check my registration at my partner's place (both of us got detained at the same time). She didn't live there. They questioned about my current whereabouts. I decided to move to Kyiv for a while. It turned out to be a long stay.
- Now I feel more or less okay. But from time to time, anxiety and a sense of helplessness come over me due to everything that's happening. Fear for friends in Ukraine and for friends and family in Belarus. In one way or another, the feeling that much time has been wasted over 30 years, and now it's only growing.
- I only mourn for what I wanted to create anew and better in Belarus, for the dreams and the people I wanted to do it with.
- Of course, I would return, but as time goes on, I increasingly feel that it would be challenging to decide on a new move and starting from scratch.
- From my family, my niece emigrated 20 years ago - to Paris. No one else. All my relatives were exiled to Yakutia before the war.
Poland: Czesław Niemen - Dziwny jest ten świat
Germany: Света Бень и Галя Чикис – Зеркальный шар
Belarus: Голая Манашка - О, Мой Бог
Sakha Republic: группа “Сэргэ”
***BELARUSIAN***
- Уладзь Грамовіч (ён), 34 гады; мастак.
- Беларусь -> Украіна -> Польшча -> Нямеччына
- 3 сакавіка 2021
- Быў затрыманы на вуліцы за фота. Адседзеў 15 сутак. Пасля месяца на волі прыйшлі менты па прапісцы да маёй партнёркі, з якой нас затрымалі. Яна там не жыла. Распытвалі, дзе я зараз. Вырашылі з’ехаць на нейкі час у Кіеў. Атрымалася на доўга.
- Зараз адчуваю сябе больш-менш добра. Але час ад часу накатвае трывога і стома, ад усяго што адбываецца. Страх за сяброў ва Украіне, і за сяброў і родных у Беларусі. Так ці інакш адчуванне, што многа часу было ўпушчана за 30 год, і зараз яно толькі нарастае.
- Сумую толькі па тым, што хацелася зрабіць новага і лепшага ў Беларусі, па марах і па тых людзях з кім бы гэта хацелася рабіць.
- Безумоўна я б прыехаў, але чым больш часу праходзіць, тым больш адчуваю, што на новы пераезд і пачынанне з “фундамента” будзе цяжка рашыцца.
- З маёй сям’і мігравала мая пляменніца 20 год назад - у Парыж. Больш нікога. Усе родныя да вайны былі сасланыя ў Якуцію.
